andar warh rone di

ਕਦੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਮੈਂ ਸ਼ੌਕੀ ਤੇ ਸ਼ਰੀਫ ਮੁੰਡਾ,
ਹੁਣ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨੇ ਖਾ ਲਿਆ,
ਕਦੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਸੀ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਚ,
ਹੁਣ ਗਮਾਂ ਨੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਘਰ ਪਾ ਲਿਆ,
ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਮਿਲਿਆ ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਧੋਖਾ,
ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਸ਼ੌਕ ਮੁੱਕ ਗਏ,
ਇੱਕ ਦਰਦ ਤੇਰਾ ਉਤੋਂ ਆਦੀ ਨਸ਼ਿਆ ਦੇ ਹੋਏ,
ਅਸੀਂ ਕਾਨਿਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਸੁੱਕ ਗਏ,
ਸਦਾ ਮਹਿਫਲਾਂ ਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਮੈਂ ਖੁਸ਼,
ਕਦੇ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਈ ਬੂਹੇ ਢੋਣੇ ਦੀ,
ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਨੇ ਹੀ ਪਾ ਦਿੱਤੀ,
ਮੈਨੂੰ ਆਦਤ ਨਹੀਂ ਸੀ,
ਅੰਦਰ ਵੜ ਕੇ ਰੋਣੇ ਦੀ....

for more visit here